Midden-Amerika #9 – Reisverslag Oaxaca, Puerto Escondido en terug in Mexico-Stad | The Book of Wandering

Na bijna een week in Mexico Stad te zijn geweest, reizen we voor de laatste weken van onze reis per bus door naar Oaxaca. We dwalen langs markten, eetkraampjes, cafeetjes en restaurants. Het shoppen kunnen we niet laten. We verkennen ook de omgeving per bus en doen een dagje met een huurauto. Aan de kust bij Puerto Escondido pakken we nog een paar dagen strand mee. En we keren terug naar Mexico-Stad voor de allerlaatste dagen van onze reis. Lees nu ons negende en laatste (!) reisverslag van onze vier maanden reizen door Midden-Amerika.

Wanneer we vertellen dat we naar Mexico gaan zijn er zóveel mensen die ons vertellen dat ze het zo leuk vonden in Oaxaca. Eerlijk? Wij hadden er tot onze reis naar Midden-Amerika nog niet van gehoord. Oaxaca-Stad is een volle week onze basis in dit deel van Mexio. En daar plakken we nog vier dagen in Puerto Escondido, in de staat Oaxaca, aan vast.

Santo Domingo de Guzman Kerk

We slenteren meerdere dagen door de stad, genieten van souvenirs shoppen op de stadsmarkten, en kijken onze ogen uit met alle street art en kleurig geschilderde huizen. Het fijnst zijn nog wel alle verschillende pleintjes van de stad, elk met een eigen karakter. En we hebben hier ook heel lekker gegeten! We maken er een routine van om op leuke plekken te brunchen of halverwege de middag te ‘avondeten’. Ook voor ons wordt Oaxaca een hoogtepunt van onze reis door Midden-Amerika.

Eettips in Oaxaca:

  • Restaurant La Popular – met volgeladen, heerlijke tlayuda’s (een soort Oaxaca-pizza op knisperige tortilla’s) en gelegen in een van de leukste straten van Oaxaca een echte aanrader. Schuin tegenover La Popular zijn op sommige dagen ook streetfood-kraampjes te vinden
  • Restaurant en bakker Boulenc – Voor het restaurant moet je soms zelfs even wachten zo populair is het. Het eten is gewoon hartstikke goed. En de broodjes bij de bakker… mmmm
  • Mercado 20 de Noviembre – Vol met eetkraampjes is deze markthal dé plek waar je de lokale specialiteiten kan proberen. Schuif aan bij een kraampje dat vol zit met locals.

Oaxaca is ook zo leuk omdat je van hieruit verschillende dagtrips kan doen. En het historisch centrum is samen met Monte Alban ook nog eens UNESCO-werelderfgoed. Monte Alban ligt vlakbij de stad. Vanuit het centrum kan je in een half uurtje een shuttle-bus pakken naar de ruïnes die je later op de dag ook weer terug kan brengen.

De bergtop van Monte Alban met piramides en andere gebouwen is groter dan we hadden verwacht. We lopen er 2,5 uur rond. De ruïnes zijn het resultaat van een mix van verschillende volken: een soort ontmoetingspunt tussen Azteekse cultuur en Maya’s met Olmeken, Zapoteken en Mixteken als lokale culturen.

Een hoogtepunt van onze week in Oaxaca is de dag dat we een auto huren en naar Hierve el Agua rijden. Deze plek is uniek door de versteende watervallen. Het is zeker de moeite waard om hiervoor de kronkelende bergweg te trotseren.

Zo kan je bij Hierve el Agua prima zwemmen in de waterpoelen. Wandelen is ook een optie. Dus trek er lekker een hele dag voor uit, en vertrek zo vroeg mogelijk. Wij rijden op de terugweg nog even langs het archeologisch complex van Mitla waar rondom een kerk nóg oudere ruïnes en beeldhouwwerk van de Zapoteken zijn te vinden.

Op zondagen en donderdagen kan je vanuit Oaxaca naar de markt van Tlacolula de Matamoros. Hier komen de mensen uit de regio om hun marktboodschappen te doen of te verkopen. Het is een feestelijk gebeuren als wij er zijn. Lokale schoolbands en andere optredens vinden plaats midden op de markt en massa’s mensen omringen de artiesten. Er zijn best wel wat toeristen, maar het is niet vooral een lokale markt. Onze laatste souvenirs kunnen we hier toch ook inslaan.

Tlacolula de Matamoros

Om in Tlacolula te komen, stappen we aan de rand van het centrum van Oaxaca op een bus. ‘Wel op je spullen letten bij het opstappen bij Mercado de Abastos’ – waarschuwden locals. ‘Er wordt nog wel eens een telefoon uit de handen gerukt’.

Vanuit Oaxaca-Stad pakken we de bus naar de kust. Tussen de stad en het strand liggen bergen. Het wordt ons door locals sterk afgeraden de ‘colectivos’ te nemen die in 6 of 7 uur naar Puerto Escondido rijden. Zolang de nieuwe weg door de bergen nog niet af is, zijn de bochten, de krappe bankjes en de slechte weg misselijk makend. Wij pakken dus een grote ADO-bus die omrijdt via een langere route. Helaas krijgt de bus onderweg pech en zijn we uiteindelijk 13 uur onderweg. Oeps.

Zandstraten in Brisas de Zicaleta
Playa Zicaleta bij La Punta

In Puerto Escondido kiezen voor een hotel met zwembad bij Brisas de Zicaleta. Dit deel wordt ook wel La Punta genoemd. Wij dachten: dit wordt een goede mix van chill-dagen aan het zwembad en stranddagen. De hotelervaring wordt een van de meest “interessante” slaapplekken waar we deze reis terecht zijn gekomen. Het blijkt dat het hotel een soort religieuze community is waar het welkomstdiner ook een soort halve therapie- en gebedsbijeenkomst blijkt. Niet helemaal ons ding…

Playa Carizalillo
Playa Carizalillo

We genieten nog even van stranddagen op Playa Zicaleta, Playa Manzanillo en Playa Carizalillo. De laatste twee liggen bij het centrum van Puerto Escondido in de buurt. We pakken een taxi vanaf Brisas de Zicaleta en huren strandbedjes met een parasol. Op deze strandjes kan je wel zwemmen. Mexicanen brengen hier gezelligheid, samen etend aan grote tafels onder parasols en afdakjes

Playa Manzanillo

Bij La Punta zijn de golven veel te hoog om te kunnen zwemmen. Alleen een paar surfers wagen zich daar in zee. Wel verzamelen zich aan het eind van het zandweggetje waar ons hotel aan ligt elke dag groepen toeristen om naar de zonsondergang te kijken. Om daarna te feesten bij een van de barretjes.

Zonsondergang bij La Punta

Na vier volle dagen strand houden wij het voor gezien in Puerto Escondido en vliegen terug naar Mexico-Stad. Dit zijn de laatste dagen van onze 122 dagen in Midden-Amerika. Opnieuw genieten we van het grote stadsleven. We slapen deze keer in de wijk La Condesa, wandelen over de Avenida Amsterdam en brunchen op verschillende plekjes. Onze favoriet is misschien wel de Açai-bowl van Ojo de Agua.

De wijk Coyoacan zouden we volgens velen niet mogen missen in Mexico-Stad. En het staat er inderdaad vol met mooie gekleurde huisjes. Voor ons is het iets te toeristisch. We brengen nog een middag door in Bosque de Chapultepec waar in het weekend een kermissfeertje hangt en allemaal merktkraampjes zijn. Het is vol met Mexicaanse families die met hun kinderen een dagje uit doen.

Dagje in het bos – Bosque de Chapaltupec

En zo leven we onze laatste dagen op deze reis als “normale” stedelingen in Mexico-Stad. Wat een reis is het geweest! We gingen weg tijdens een lockdown in Nederland. De pandemie golfde door Midden-Amerika terwijl we er waren. We hebben daardoor nog verschillende keren ons plan op aangepast. Met de keuze om naar Mexico te gaan als laatste grote aanpassing. En wat zijn we daar uiteindelijk blij mee geweest. Beter hadden we deze reis van vier maanden door Midden-Amerika toch niet af kunnen sluiten!

Wil je alles nog eens teruglezen?Je vind hier alle reisverslagen van onze Midden-Amerika reis?

thebookofwandering

Terug naar boven