In 2009 reizen we vier maanden met een klein 2WD busje rond door Zuidelijk Afrika. Met de klok mee trekken we door Zuid-Afrika, Namibië, Botswana, Zambia, Malawian en Mozambique terug naar Zuid-Afrika, Botswana en weer Zuid-Afrika. We beginnen en eindigen onze reis in Kaapstad, dichtbij het Zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent. Lees mee in onze dagboekaantekeningen van toen.
22 februari 2009 – We zijn op de Tafelberg geweest! Het voelde als Nederlands zomerweer, dus zonnebrand leek onnodig, maar eigenlijk was het een ‘slechte’ Kaapse zomerdag waarop je dus heftig verbrand…
Eerste indrukken…
Linksrijden is best vreemd, maar het wordt steeds gewoner. Kaapstad is een geweldige stad, mooi weer, leuke restaurants en winkels, mooie stranden (al hebben we nog niet gezwommen), enzovoorts.
Het voelt nog wel een beetje als een veilig coconnetje, nog niet echt als Afrika. We voelen ons niet onveilig, het is erg westers en als je geld hebt kan hier alles. Je ziet natuurlijk ook mensen die dat niet hebben, die om een slok water uit het kraantje op de parkeerplaats vragen, dan sta je wel even stil.
We willen voorraad in slaan voor in ons campertje en hebben op goed geluk een ‘mall’ uit de Lonely Planet uitgezocht (de grootste van het continent stond er). Amstelveen is er niks bij, Kalverstraat eigenlijk ook niet. Giga dus. Toch moeten we nog zoeken om het te vinden, al rijden we er uiteindelijk in 1x naartoe. We staan bij Entrance 6 ( van de 9 ofzo) samen met een hele hoop andere auto’s, geen fiets te bekennen natuurlijk….ze hebben hier trouwens ook best wel bergjes en heuvels dus fietsen doe je alleen voor je ‘lol’ de Tafelberg op ofzo.
We komen een paar van zulke fietsers vandaag tegen op de route naar Muizenberg en verder naar Boulders Beach waar we de lokale penguin-kolonie gaan opzoeken.
Die penguins, die zijn cool! Ze kunnen heel goed surfen, beter dan hun menselijke tegenhangers een strand verderop. Deze zwart-witte, gevleugelde butlers houden ook erg van zonnen en van met z’n allen rondhangen op een vierkante meter. De toeristen staan vervolgens aan de andere kant van het hek, op hún vierkante meter, foto’s en rare geluidjes te maken om hun aandacht te trekken (Amerikanen) wat niet werkt natuurlijk.
Heel gaaf dat je gewoon op een meter afstand kan komen en de kolonie toch niet verstoord lijkt (los van de zotte Zuid-Afrikaan die zo nodig van een strandje verderp naar het hoofdstrand van de penguins moet snorkelen…tsja). Ze hebben ook een heel beschermingsprogramma inclusief geprepareerde ‘nesten’, eigenlijk doorzichtig plastic tonnen met grote nummers erop, maar het lijkt te werken, er liggen meerdere eieren in met penguins die ze koesterden.
Het Afrikaans hier kunnen we echt verstaan. Wel jammer dat je nou niet leker kan roddelen zonder dat ze doorhebben waar je het over hebt. Veel dingen staan in het Afrikaans en in het Engels aangegeven, wat erg grappig is en het tegelijk vreemd en bekend maakt, net als de hollands-koloniale architectuur hier. We konden ons op reis nog nooit zo makkelijk verstaanbaar maken.
Morgen gaan we richting Kalahari rijden in drie etappes, dan wordt alles weer anders. Dus…eerste indrukken: we zijn in Afrika, en we hebben Nutella…
