Reisverslag Midden-Amerika #8 – Stadsleven in Mexico-Stad | The Book of Wandering

Eigenlijk zouden we niet naar Mexico gaan op deze reis, want iedereen gaat toch al naar Mexico? En we waren er toch ook al eens geweest? Maar wat zijn we blij dat we wel zijn gegaan! Na ruim drie maanden in de natuur en op het platteland van Panama, Costa Rica, Guatemala en Belize zijn we toe aan stadsleven. We vliegen naar Mexico-Stad en reizen ook vandaaruit verder naar Oaxaca en Puerto Escondido voordat we vanuit Mexico-Stad weer terugvliegen naar huis. Lees nu ons achtste reisverslag uit Midden-Amerika over Mexico-Stad!

Reisverslag Mexico-Stad
Mexico-Stad

De grote stad! Oh wat fijn! We zeiden het al in ons vorige blog over Guatemala: wat zijn wij toe aan een echte metropool. Eigenlijk zouden we naar Honduras en El Salvador gaan, want ‘off-the-beaten-track’ en ‘stoer’. Maar nadat we in Belize elke dag aan het smelten waren, gingen we toch maar eens de weerberichten op het continent onderzoeken. In Honduras bleek het al net zo heet als in Belize, en op de eilanden duurder en drukker dan we dachten door de Paas-vakantie.

Toen zagen we dat Mexico-Stad op 2.240 meter hoogte ligt en dus veel koeler is. Bovendien zou het in de grote stad rustiger zijn tijdens het hoogseizoen van Semana Santa. Nog meer goede redenen om tóch de noorderbuur van Guatemala op te gaan zoeken.

Tip – Tijdens Pasen wil iedereen in Midden-Amerika op het strand zijn, of op plekken waar ze religieuze festivals fanatiek vieren, zoals in Antigua. Prijzen rijzen daar dan de pan uit. Dus als je in deze periode wat betaalbaars zoekt, is het vaak een goed idee een grote stad op te zoeken. En vóóral niet naar het strand te gaan.

Reisverslag Mexico-Stad
De wijk Roma-Norte

Aangekomen in Mexico-Stad moeten we wennen aan alle prikkels. We krijgen er elke dag meer energie van. Ons appartement zit aan de rand van Roma Norte op loopafstand van de wijk Condesa. Een perfecte locatie. Overal op straat staan eetkraampjes, en er zijn genoeg restaurantjes om ons elke dag tegoed te doen. In het park kan je in het weekend zelfs danslessen volgen. Je kan ook op straat deelfietsen huren om de buurt te verkennen.

Tot onze verrassing vinden we aan de rand van het park een poffertjeskraam. De Nederlandse Glenn, uit Zeeland, runt hier de foodtruck La Poffería en hij heeft net een bitterballen-restaurant in de buurt geopend. Bij de Nederlandse ambassade zijn ze maar wat blij met hem. We zijn er nog niet helemaal aan toe om naar huis te gaan, maar zo is het toch al een beetje thuiskomen.

Reisverslag Mexico-Stad
De foodtruck-poffertjeskraam van Glen

Overal in de straten staan paarse Jacaranda bomen paars te bloeien. We ontdekken dat Condesa een buurt is vol met Art Déco huizen. Vooral langs Avenida Amsterdam is bijna elk pandje wel een kunstwerk. We zouden hier zo kunnen wonen. In het park en over de wandelboulevard laten mensen hun honden uit en joggen ze hun ochtendrondje. Een hondenoppasser met een tiental honden, groot en klein aan de lijn is geen uitzondering.

Op de dag na Pasen blijken veel Mexicanen net als wij een dagje naar het museum te gaan. De rij voor Museo Nacional de Antropología is lang, maar eigenlijk zijn we best snel binnen. Dit museum is gigantisch. Rondom een grote open binnenplaats zijn twee verdiepingen met zalen vol geschiedenis over de verschillende volken van Mexico. We komen zelfs alleen aan de benedenverdieping toe.

Het nationale museum voor antropolgie

Het duizelt ons een beetje van de pre-clasico, clasico en post-clasico, maar alles bij elkaar is het museum heel indrukwekkend. Wist je bijvoorbeeld dat Mexico-Stad is ontstaan op eilanden in een moeras? En dat de Azteken zichzelf Mexica noemden en zo het land zijn naam gaven?

De volgende dag willen we naar Teotihuacán. We komen op het busstation Mexico Norte rond 9 uur ‘s ochtends in een zeer lange rij terecht (het is nog steeds Paasvakantie). Er is maar één loket dat buskaartjes verkoopt naar de piramides. We rijden in 2 uur naar Teotihuacan. Het is eigenlijk een gewone lijnbus dus nog best wel wat in- en uitstappers onderweg.

Reisverslag Mexico-Stad
Tempel van de Zon

Bij Teotihuacan zet de bus ons af bij Poort 2, de ingang bij de Tempel van de Zon. Niet alleen de Mexicaanse families, ook de verkopers hebben zich hier voor de Paasweek verzameld. Dus als je nog een meter-hoog beeld van een Azteekse krijger of een beeld van een jaguar in je koffer wilt, sla hier je slag… of niet.

Reisverslag Mexico-Stad
Trappetjes op en af onderweg naar de Tempel van de Maan

Het terrein blijkt enorm en het rondje dat we lopen is ruim 5 kilometer. Een van de hoogtepunten is de tempel van Quetzalcóatl, de gevederde slang, waarvan we in het Museo Nacional de Antropologia ook al een replica zagen in de oorspronkelijke rode kleuren.

Tempel van de Maan

Na in de ogen van de gevederde slangen te hebben gekeken, lopen we terug over de Calzada de los Muertos, de Weg van de Doden. De ‘weg’ gaat op en neer over wallen, over trappetjes. Aan het eind doemt de enorme Tempel van de Maan op, de mooiste piramide hier, al is het niet de hoogste. Rondom het plein en de Weg van de Doden staan de ruïnes van paleizen van bijna 2000 jaar oud, meer dan 1000 jaar vóórdat de Azteken opkwamen en deze plek de naam Teotihuacan gaven.

De volgende dag wagen we ons in het verkeer van het historisch centrum. We worden al spookrijdend door een Über, ondanks een grid-lock, tot op loopafstand van het Zócalo gebracht. Dit plein vormt het hart van Mexico-Stad. We krijgen de tip om de volgende keer toch maar de metro te nemen naar het centrum. Op het Zócalo voelen we ons klein.

Rondom de Zócalo en verderop bij de Palacio de las Bellas Artes zijn er verschillende protestkampen. Er is zelfs een tent met hongerstakers, er wordt geprotesteerd voor mensenrechten door de oorspronkelijke bevolking, door vrouwen, en door verschillende groepen arbeiders en bonden. Het gaat er gemoedelijk aan toe, maar het geeft de stad een rauw randje.

Templo Mayor, het oude centrum van de Azteken

Op één hoek van het plein is het extra druk. Er lopen mannen in Azteekse kostuums met grote verentooien in uitbundige kleren. Een vrouw krijgt een rook-healing. Het blijkt iets heel normaals te zijn hier. Dit alles vindt plaats vlak naast de plek waar in de tijd van de Spaanse verovering het hart van de stad was: de Templo Mayor. Deze Azteken-tempel is geplunderd voor bouwmaterialen om de naastgelegen katholieke kathedraal te bouwen. Je kan gratis van bovenaf over de ruïnes heen kijken.

Reisverslag Mexico-Stad
Toeristenattractie en protestkamp zij aan zij

We wandelen door de grote straten van het historisch centrum richting het Palacio de las Bellas Artes. Vlakbij is het Casa de Los Azulejos nog een leuk plekje om te kijken. In de Sears pakken we de roltrappen naar de bovenste verdieping waar we een plaatsje kunnen uitzoeken en een half uurtje de tijd krijgen om wat te drinken met uitzicht recht tegenover het Paleis van de Schone Kunsten. Terug beneden mengen we ons tussen de locals op de boekenmarkt aan de rand van het park Alameda Central. Dit is een mooi park met veel schaduw en met overal banken waar jongeren pizza eten, verliefden bij elkaar op schoot zitten en oma even uitrust, kijkend naar spelende kinderen bij de fonteinen.

Onze laatste dagje in Mexico-Stad, doen we wat de locals doen: bootje varen op de kanalen van Xochimilco. We nemen een Über naar Embarcadero Cuemanco. Langs de kade waar de bootjes liggen zijn tientallen restaurantjes net de stoeltjes aan het buiten zetten.

Reisverslag Mexico-Stad
Embarcadero Cuemanco, Xochimilco

De bootmannen vragen aan de hand van een kaart van de kanalen en de eilanden met vaste prijzen waar je naartoe wilt en hoe lang. Je zegt ‘ja’ en je wordt naar een boot geleid. Er kunnen zo 20 mensen op, maar wij kiezen voor een privétour. De meeste Mexicanen komen van zichzelf al met een grote familie, inclusief koelboxen met drank, eten en ghettoblaster.

Net onderweg krijgen we uit een andere boot al jolig wat bier aangeboden. Onze bootman boomt ons een van de kanalen op. Eventjes laten we alle andere boten achter ons. Raar genoeg wordt het zo bijna een Nederlands tafereeltje met koeien op de grassige eilanden, moestuinen. Hier en daar staat een houten gebouwtje waar ze kleurige kroontjes voor kinderen verkopen.

Xochimilco

We zien kleine cactus-plantages en overal zitten witte reigers langs de waterkant. Na een 1,5 uur langzaam varen zien we meerdere bootjes aanmeren, families hun picknickplek uitstallen met doeken tegen de zon, stoeltjes en barbecues.

Xochimilco

Onze bestemming vlakbij de picknickende families is Isla de las Muñecas – het eiland van de poppen – waar we aanleggen en de toegangsprijs betalen. Overal hangen hier poppen, zwartgeblakerd, met donkeromrande ogen, half uit elkaar vallend. Een beetje creepy.

Isla de las Muñecas

Er zit een bijzonder verhaal achter. Een meisje verdronk hier bij dit eiland in de jaren 50 van de 20e eeuw. De bewoner voelde dat de geest van het meisje rondspookte en startte een poppenverzameling om haar tevreden te houden. Precies vijftig jaar later krijgt de bewoner een hartaanval en valt in het water op de plek waar hij het meisje had gevonden.

Xochimilco

Op de terugweg sluiten we aan bij de lange rij kleurrijke boten die terug naar de aanlegplek drijven. Er komt een boot langs met een heel feestje met muziek aan boord, even verderop hangt een klein bootje met een staande mariachi-band langszij om tegen betaling liedjes ten gehore te brengen.

Een beeld van Mexico-Stad dat je misschien niet verwacht

Wij keren terug naar de stad om onze tas in te pakken. Onze bus naar Oaxaca vertrekt vanaf het TAPO-busstation aan de oostkant van de stad. Maar we zijn nog niet klaar met Ciudad de Mexico! We komen deze reis nog terug in Mexico-Stad, na een rondje door de staat Oaxaca, om hier de laatste dagen van onze vier maanden in Midden-Amerika te brengen.

thebookofwandering

Terug naar boven