Reisverslag Dagtrip Salalah: Wadi Darbat en meer

Kamelen, kliffen, zangvogels in zinkgaten, watervallen en wadi’s. Het gebied ten oosten van Salalah is een speeltuin als je van natuur houdt. Met onze ‘eigen’ huurauto maakten we er een lange dagtrip van terwijl we genoten van een echt bed in Salalah. Je kunt hier natuurlijk ook gewoon wild kamperen! Lees hier alles over onze dagtrip uit Salalah naar Wadi Darbat en Jebel Samhan.

Wadi Darbat

De lage watervallen van Wadi Darbat.

Het is voor ons een beetje raar, maar de grote aantrekkingskracht van Wadi Darbat is dat het hier relatief veel regent. Uit heel Oman en de grotere regio komen mensen naar Salalah en de omgeving om de moesson mee te maken. Het is hier groen! Er is gras! Eigenlijk is dat in september en oktober, maar als wij richting Salalah rijden, gaat het ook, speciaal voor ons, regenen. Het is eind december! In Salalah vertellen ze ons dat dat echt uitzonderlijk is.

Wadi Darbat is, buiten de Khareef (de moesson), echt het weekenduitje voor Salalezen. Het is maar drie kwartier van Salalah, de hoofdstad van het Zuiden. Interessant om te zien wat zij leuk vinden! Eigenlijk is dit gewoon een groot recreatiegebied. Er staan hekjes. Je kan een bootje nemen om dieper de wadi in te varen. Als wij er zijn, werken ze aan de weg en kunnen we helaas even niet picknicken.

Toerisme in Oman is nét even anders dan je misschien gewend bent!

Het ding met Oman is dat het behoorlijk is ontwikkeld, maar het is toch echt anders dan Europa. Maar dat ligt natuurlijk vooral aan onszelf, hahaha… Zo blijken we er blijkbaar best aan gewend dat, als een plek een beetje toeristisch is, er ook netjes een bord staat met een kaart, wandelroutes en waar je dan naartoe moet waarvoor. Zo doen we dat in Nederland…. netjes de gekleurde paaltjes volgen… En die ontbreken hier natuurlijk! Je moet echt even de tijd nemen om jezelf Wadi Darbat eigen te maken.

De zeemonding van Wadi Darbat bij Khor Rori.

Wadi Darbat bestaat uit vier delen over een afstand van meer dan 10 kilometer. De wadi loopt vanuit de bergen helemaal door naar zee. Wij reden van de zee de wadi in.

Wadi Darbat: Khor Rori

Het eerste deel van Wadi Darbat om te verkennen, ligt dan ook aan de kust, aan de andere kant van de snelweg. Er is een lagune met een grote oude fort-ruïne – Samharan – uittoornend boven het water, bovenop een rots. Khor Rori noemen ze dit deel. De stad Taqah, waar een paar supermarktjes en een bakkertje zijn, is langzaam aan het uitbreiden deze kant op. We eten een bolletje met pindakaas terwijl we in de diepte flamingo’s zien rondstruinen in het water.

Het fort Samharan in de de zeemonding van Wadi Darbat, gezien vanuit de buitenwijken van Taqah.

In de diepte van Khor Rori scharrelen een paar flamingo’s.

Wadi Darbat: De Waterval

Het tweede deel van Wadi Darbat ligt rondom de onderkant van een grote waterval. Langs de rotswand hangt een ’travertine curtain’, een kalkgordijn zoals we dat ook bij de ‘hanging gardens’ in Wadi Ash Shuwaymiyyah zagen. We komen hier via een zijweg vanaf de weg naar boven, de bergen in. Er is een klein parkeerplaatsje waarvandaan we in een kwartier over een smal paadje en rotsen klauterend bij een serie waterpoelen komen.

Aan het begin van de wandeling onderaan de grote waterval ziet het water er uit als zwemwater. Maar helaas, bilharzia!

Helaas kunnen we hier niet zwemmen. Er zit bilharzia in het water. We zien mensen ook verder door klauteren om echt onderaan de grote waterval te komen, maar wij zijn vergeten onze schoenen aan te doen. Niet aan te raden op slippers!

Drama in Wadi Darbat. Een jonge kameel verliest z’n evenwicht en gaat onderuit. Na 10 minuten worstelen komt hij uiteindelijk weer overeind.

Wadi Darbat: Boven de Waterval

Boven de grote waterval is misschien wel het mooiste stuk van de wadi. Vanaf hier noemt iedereen het ook echt Wadi Darbat. Groen water kabbelt over een serie lage watervallen naar een groenblauwe waterpoel. Bomen omringen de plek en zorgen voor een beetje schaduw. Het water stroomt verder richting de grote waterval van Wadi Darbat. Kamelenkuddes trekken hier rond door de wadi. Opeens zien we een kudde het water oversteken. Wat een gaaf gezicht!

Dé boom van Wadi Darbat waakt over het water boven de grote waterval.


Wadi Darbat: Bootje Pakken (of niet…)

Het meest ontwikkelde deel ligt het diepst in de wadi, van de kust af gezien. Hier zijn bootjes en een restaurantje. En er is ruimte om te picknicken onder bomen. We zien een grote Indiaase familie, ze werken in de oliesector, onderhandelen om met een bootje dieper de wadi in te varen. De wadi is hier naast recreatiegebied ook een soort van boerenland. Er lopen koeien en kamelen te grazen. Het is een grote kamelenweide eigenlijk. En dat is ook de belangrijkste reden voor ons om deze plek aan te raden! Kamelen, kamelen en nog eens kamelen.

Kamelen, kamelen, kamelen

Uitzicht over Zee: Jebel Samhan

Wat de kust hier echt indrukwekkend maakt, zijn de hoge kliffen. We rijden na ons bezoek aan Wadi Darbat over de ‘magnetic road’ naar boven, maar merken niks van de veronderstelde krachten die je naar boven schijnen te trekken. De weg is bovendien nieuw en de haarspeldbochten leiden ons niet langs de verwachte baobab bomen. Ja, er zijn hier wel baobabs!

Op het randje staan bovenop Jebel Samhan.

Eenmaal bovenop het plateau zien we hier en daar een baobab staan. Een bijzonder gezicht om die hier te vinden. Naast baboabs zijn hier ook acacia’s waar kamelen van eten alsof ze giraffes zijn. De bezienswaardigheden zijn hier uitzichtspunten en zinkgaten, maar de reden om hier te komen is de sfeer.

De kliffen strekken zich uit naar het noorden.

We rijden eerst naar Jebel Samhan, de hoogste kliffen ten noorden van Salalah. De weg gaat eerst het binnenland in voordat deze terugsteekt naar de verticale bergwand. De sfeer bovenop het bergplateau is een beetje sinister. De lucht is grijs, er hangt af en toe een beetje een mist. Het landschap is zwart en dor, kaalgegeten. Hier en daar loopt een koe, een ezel of een kameel.

Aan de rand van het plateau vinden we opeens weer allemaal mensen. Heel gezellig opeens. Families op weekenduitje lopen langs de bergwand, leggen hun picknickkleed uit om met een grote groep te lunchen of ze zetten hun auto ergens langs de rand en stallen hun campingstoeltjes uit om van het uitzicht te genieten. De bergen kilometers verderop verdwijnen steeds meer in wolken en mist. Bijen zoemen rond de schaarse bloemetjes. Net onder de rand van de kliffen staan bijenkasten waarin bijenhouders honing verzamelen. Een zoemende bij in mijn oor leidt tot wat paniek, maar gelukkig stond ik niet te dicht bij de rand! Dat het een beetje miezert lijkt niemand wat uit te maken. Sterker nog, ze zijn er juist vrolijk onder!

Tayq Sinkhole

Zingende Zinkgaten

Terug op het plateau rijden we langs twee zinkgaten. Het grootste zinkgat, een vallei bijna, is Tayq Sinkhole. Vanaf de parkeerplaats lopen we over een veld met grote vetplanten naar de rand. Het uitzicht is wat ‘underwhelming’ hoewel het leuk is dat we ooievaars zien bij het wegrijden.

Interessanter is de ‘Vogelput’. Tawi Ateer Sinkhole wordt ook wel Teeq Sinkhole genoemd naar de grote grot die in het zinkgat ontdekt is. We laten Google ons ernaartoe rijden, maar komen dan eerst uit bij boerenveldje voor koeien. De toegang tot Tawi Ateer ligt aan de andere kant. Er is een net parkeerplaatsje waar meer mensen die genieten van het weekend zich verzamelen om de echo te proberen. We horen waar deze plek lokaal bekend om staat: vogelzang stijgt omhoog uit de diepte. De bodem kunnen we niet zien.

Tawi Ateer Sinkhole: de vogelput.

Het is jammer dat we hier pas aan het eind van de middag zijn. We komen daarom niet verder dan het eerste stukje van het pad naar beneden. Neem vooral je wandelschoenen mee en verken de diepte van dit zinkgat. Er staat een muurtje en een waarschuwingsbord, maar daar kan je makkelijk overheen klauteren. Het is wel zo diep dat je waarschijnlijk al gauw 1,5 uur bezig bent als je niet topfit bent. Je moet namelijk ver naar beneden, je kan tot ca. 130 meter diep (men zegt een minuut of twintig) in het 200 meter diepe zinkgat, maar vooral weer omhoog!

De veehouders van Jebel Samhan houden koeien en kamelen. En hier en daar een ezel.

Zes Tips voor Wadi Darbat en Jebel Shams

1. Neem je wandelschoenen mee op deze dagtrip. En als je echt wilt wandelen, splits deze dag dan in tweeën. Dan kan je bij Wadi Darbat boven en onder de watervallen wandelen, eventueel een bootje nemen en picknicken. En dan heb je meer rust om de zinkgaten wandelend te verkennen.

2. Zoek naar kamelen in het water van Wadi Darbat! Misschien moet je wat geduld hebben, maar neem de tijd om groepen kamelen door het water te zien struinen boven de  grote waterval van Wadi Darbat. De grootste kans lijk je te hebben stroomopwaarts en stroomafwaarts vanaf de kleinere watervallen. Je kunt je auto hier parkeren en lopend verder verkennen.

4. Ga niet zwemmen bij Wadi Darbat. Men waarschuwt voor bilharzia in het water! Helaas dus beter niet zwemmen of pootje baden, ook al ziet het water er heel verleidelijk uit!

5. Neem je kampeerstoeltjes mee. Geniet net als de Omani van het uit te kijken over de zee op de rand van de kliffen van Jebel Samhan!

6. Luister naar de vogels in Tawi Ateer Sinkhole; en daal af in de diepte terwijl dit orkest je begeleidt.

Bewaar het op Pinterest!

thebookofwandering

2 gedachten over “Reisverslag Dagtrip Salalah: Wadi Darbat en meer

    1. Hoi Linda,
      Dankjewel! Wij kijken ook nog elke dag met heimwee terug naar het kamperen en onze reis daar! In Oman gebruikten voor de meeste foto’s de Sony aR7ii! Met een Panasonic Lumix TZ200 compact camera en mobiele telefoons als back-up 🙂
      Jeroen&Alette

Reacties zijn gesloten.

Terug naar boven